Der Herr Vetter in der Universitätsstadt L**. (Leihhaus-Verwalter daselbst.) Es is a Haus in L** hier, A Haus, gor net zon zahl'n Von M ** bräu glei vis-à-vis, Ma kannt's net schöner mal'n Das Haus verdient's, daß i dafür A etli Verseln dicht; I hob dem Hansel gor viel Dank, Drum holt i's für mein Pflicht. Der Herr, der in selb'm Haus drin is, Is a charmanter Monn. I konn's enk sogn, i woas ganz g'wiß, Sechs Jahr lang kenn i 'n schon. Wär i beim Landstand wos bekannt Und hätt' a Wörtl z'sogn, Der müssat ma in Adelstand Und 's Ritterkreuzel trog'n. Wenn oft a so a Musi is Mit Fackeln bei der Nacht, So denk i oft, warum ma denn Dem Monn koan Musi macht. O meini Herrn! ihm g'hört 's vor all'n; Do weit i enk mein Leb'n, Er muß fast allmal d'Fackeln zahln Und 's Geld zum Ball hergeb'n. Und hat a G'sellschaft ihre Suite, Wie dankbar kam's net' raus Fuhr er in unsrer lieben Mitt' Nach Geisenhausen 'naus. Wenn er net war, wo fahrt's denn hin? No reit's non brav spazier'n! Der gute Narr muß allemal Alloan sein Daumen rühr'n. O Fosinacht! o Fosinacht! Wi laust schaugast aus; Wos war dös für a Maskerad', War net selb' weiße Haus. Wos werd denn uet aus uns wohl wer'n, Schließt der sein Ladl zua; Daß d'Wochen oamnal net is off, Is dös schon trauri gnua. Und innahalb, da muß ma 's seg'n, Wie all's voll Ordnung drob'n; Mein Ueberrock, mein Frack, mein' Uhr, Die könna's net gnua lob'n. Und meini Hemada, die sog'n, Daß in a Kastn g'leg'n Von Nußdamholz, af's schönst lackirt, Ma könnt 's net schöner seg'n, Mein Bett is's ganzi Jahr hindurch An koana Sunna g'leg'n; Wos wollt i thun? 'nauf hob i 's g'schickt, Itzt aber sollt sis segn! Itzt schlaf i ja a ganzi Nacht Wie man sich's wünschen möcht; Es freut mi non um neun Uhr erst Das Aufsteh'n no net recht. An Jeden, den er oanmal sieht, Mit dem schmollirt er glei, Und schreibt si in sein Stammbuch 'nein A Stammblatteln a drei 16 . I hob mir a neu's Stammbuch kaft, I sog's enk halt af Ehr, Stand er net etli zwölfmal d'rin, So war mein Stammbuch leer. Und eigennützi is er net Zu unserm guten Glück; Ha du ihm a Presentl g'macht, Er gibts dir 's wieder z'rück. Wenn er si in dein Stammbuch schreibt, So steh: am Blatt'l ob'n: »Wenn dein Wixage 17 di wieder reut, No kannst es wieder hob'n.« Wo gibt's denn glei a so an Monn, Dos sagt's ös mir a mal? I sog's enk, die san gor dünn g'sat In unserm Isarthal, Und grod den G'waltsstudentenfreund, Den Helfer aus der Noth, Den ästimirt's so ung'fähr halt Als wie das liebe Brod. So längs ös halt a Semmel habt's, Do wollt's ös net an's Brod; Wenn's sonst nix habts und hungerts enk, Do rast's enk schier drum z'todt. Und so mit'n Herrn Vetter geht's Halt a wie allemal, So lang's an baaren Kreuzer habt's, Seid's grob und seid's brutal. Doch wenn a Ball oder a Suit Sein soll und habts koan Geld, Do schleicht's enk nein ins sel' weiß Haus, Als wie der Haas ins Feld. Do hoaßt's: Herr Vetter vorn und hint, Do bring i dies und das, I brauchet halt an etli Guld'n, Was macht denn die Frau Boas? So aber denk und handl' i net, Mir is er all'mal werth; Sein' Frau, sein' Tochter und sein Haus Sein stets von mir geehrt. Und laß ich mir oft um sein lieb's Geld A Schöpperl Elfer geb'n, No laß i 'n allemal in der Still' Nebst seiner Anstalt leb'n.