De utraq; Latina nim. & Teutonica, Poësi
Ingenium Clajo, Clajo dedit ore rotundo
Teutona Musa loqui, Romula Musa loqui;
Sic tamen, in facili ut siet haut discernere, utrinam
(
Certe ego non ausim) palma ferenda siet.
Sive etenim Latiæ licet indulgere Camenæ,
(
Sic me Phœbus amet!) nil nisi mulsa canit.
Seu vacat, atq; vocat Germanica Pieris, audit
Parnassus (juro) dulcius ipse nihil.
Hæc animos atq; illa trahit, rapit imò, volentes
Sed rapit (ô, sine vi, vis violenta tamen!
Haut magis, haut (sic credo) fides Thracis enthea Vatis
Rexit, cum Silvas traxit & ille feras:
Haut Amphyoniam, muros quæ condidit urbis
Thebanæ, potior visa movere chelyn.
Mirum igitur quid sit, modo si mea rustica Musa
Obtutum Clai, victa rubore, fugit?
Interea quam vis amet intime, & eminus istud
(
ô rarum!) exemplum Musæ utriusq; colat?
Joh. Georgius Styrzel,
Rotenb. Tubarin. Consul.
Mense Decemb. A. Ch. 1647.
Anno 1648.