49. An die Welt Mein offt besturmbtes Schiff der grimmen winde spiell/ Der frechen wellen baall/ das schier die flutt getrennet/ Das vber klip auff klip'/ vndt schaum/ vndt sandt gerennet; Kombt vor der zeit an port/ den meine Seele will. Offt wen vns schwartze nacht im mittag vberfiell: Hatt der geschwinde plitz die Seegel schier verbrennet! Wie offt hab ich den Windt/ vndt Nord' vndt Sudt verkennet! Wie schadthafft ist der Mast/ Stewr-ruder/ Schwerdt vnd Kiell. Steig aus du müder Geist! steig aus! wir sindt am Lande! Was grawt dir für dem portt/ itzt wirstu aller bande Vndt angst/ vndt herber pein/ vndt schwerer schmertzen los. Ade/ verfluchte welt: du see voll rawer stürme: Glück zu mein vaterlandt/ das stätte ruh' im schirme Vnd schutz vndt friden hält/ du ewiglichtes schlos.