Hell int Finster Hell int Finster schint de Sünn, Schint bet deep int Hart herin; All wat kold is, dump un weh, Daut se weg, as Is un Snee. Winter weent sin blanksten Thran, Vœrjahrtsathen weiht mi an, Kinnerfreid so frisch as Dau Treckt mi dœr vunt Himmelsblau. Noch is Tid! o kamt man in, Himmelblau un Vœrjahrssünn! Lacht noch eenmal warm un blid Deep int Hart! o noch ist Tid.