226. Die arme Seele
Et sit en arme Seele unner de Brügge för Haxthusen-Hofe to Paderborn, de prustet unnerwielen. Wenn nu ter sülvtigen Tiet en Wage deröverfärt und de Fohrmann seid nich: »Gott seegen«, so mot de Wage ümfallen. Un hät oll manig Mann Arm un Bein terbroken.