Hans Jochen, du min Hartblatt
(1855)
Hans Jochen, du min Hartblatt,
as ick tauirst di sehn,
wur krus un swart was dunn din Hoor!
Wur stramm stünnst up de Been!
Denn ward nu all din Poll
as Sünn so witt all ganz,
un doch segg ick Gotts Lohn för di,
o du min Hartblatt Hans.
Hans Jochen, du min Hartblatt,
wi stegen flink tosam'
bargup, un väle swore Dag
sünd œwer beid uns kam'.
Unnod gah wi dal doch,
oll Mann un olle Fru,
bet in de Ir' wi slap tosam',
o du min Hartblatt, du.