Kinnjes
(1855)
»Wat schenkst du mi tum Kinnjes, Kathrin,
wat schenkst du mi tum Kinnjes?«
»Brun Päpernœt un 'ne Buddel Win,
'ne Mettwust un'n Pund Kes'.«
»Wat sall ick mit Spis, wat sall ick mit Drank,
mit Sur un Söt, Kathrin,
un Speck un Brot? De maken krank,
un dun man makt de Win.«
»Denn schenk'ck di'n Kittel von blages Dok,
mit blanke sülwern Knöp,
un 'ne rode West un 'ne swarte Brok.
Nu weet ick, wat ick di köp!«
»Wat do'ck mit all den blanken Staat?
To väl is't, rein to väl.
Min Kittels sünd beid noch stif in de Naht,
sünd beid noch got un heel.«
»Un sünd din Kittels beid noch got,
denn weet ick woll, wat ick do;
denn schenk'ck di min Fahlen samt de Stot,
min Swin, min Kalf un de Koh.«
»Beholl du din Fahlen, beholl du din Kalf,
din Kauh, din Stot un din Swin.
Dat is nich heel un dat is nich half,
ick heww jo keen'n Stall, Kathrin.«
»Denn schenk ick min Hus un Schün un Stall,
min Wischen un Acker di,
un wat dor an bimmelt un bammelt,
de ganze Bödneri.«
»Wat süll ick mit din Bödnerstär,
wat süll'ck dor woll mit don?
Dor wir jo denn doch keen Fru in ehr,
denn fählt ehr jo doch de Kron.«
»Denn weet ick nich, wat ick di schenken kann.«
»Wat wust dat nich weeten, Kathrin?
Schenk tum Kinnjes di sülm mi man
un beholl du all, wat din!«