Dat kümmt mit Hupen
Moder! 't will all nich mihr,
so as dat schall;
süh, nu steiht üns' Spann Pir
för'n Kropp in'n Stall.
Strohwitt is all üns' Heu,
Duwick dormank –
nu sünd all sœben Käuh
rotwaterkrank.
Nee, dat hett all keen Däg
mihr œwer Johr!
Ehr Farken fret de Sœg
mit Hut un Hoor.
Jarrlings un Aulamms, sühst,
krieg all de Lähm –
un dat jütsch Höwt is güst
grad as vördem.
All üns' bäten Raps is jo
emerbedan,
un Hans de Slaps is to
Krog wedder gahn.
Ick glöw, de Weit sett't an
Brand sick un Rust –
ach! un hadd Krischan man
nich fast sick lußt.
Moder! 't will all nich mihr,
rein mücht ick blarrn,
as ob sonn Gör ick wir –
wu schall dat warrn?
Wu schall dat eenmal warrn –
wu schall dat warrn!