1.

V ûr düsen hebben de unner ÿrtschken hier up de êr regêrt un dat het so lang dûrt as de l ýe met de eggen lang treckt hebben, as se dunn äver in de rünn un ûver krüz treckt hebben, då is êr regement ût west un se sin aftreckt.

De unner ÿrtschken hebben ôk ümmer gêren de kinner von düse minschen hebben mucht un hebben dê stålen, un dav ûr êre ollen, dê nich mêr furt kunnen [29] in de wêj lecht. Dat hebben se ôk mål bî ne bûrsfrugge dån, un då passêrt et nu ümmer, dat de olle, dê in de wêj låch, rût klapperte, wenn de frugge ÿtent kåkt un 't uppen disch stellt hadde, un dat up frêten dêe. Un he richte dat ôk ümmer so in, dat de frugge just in de k ûken was, un em nich to sêen krêj, wenn hê sik ûver dat ÿtent her måkte. Äver mîn frugge markte dat ball, dat dat nich met rechten togån dêe un dacht, dat se då wol ûver kåmen wull; drüm krêj se sik ens en pår olle harte schôsålen her und kåkt dê, un asse fêrich is, sett se se uppen disch un stellt sik achter de d ûr. Knapp is se rût, klappert ôk mîn oll unnerärtschken rût ût de wêj und will sik wedder ûvert ÿtent her måken, ÿver as hê nu sêen, deit, wat se kåkt hadde, was he ganz verwunnert un schrêj:

bün doch so old

as Böhma gold

un hew noch kên schôsålen äten!

Un as dat mîn frugge achter de d ûr h ýren dêe, sprung se v ûr un schlôch up em los un rêp: »du verflôkter unner ÿrtschker racker, ik hew löwt ik hett mîn lêw kint in de wêj, un nû hew ik son unner ÿrtschken, dê mî all dåch mîn ÿtent upfrêten deit; nu will ik dî ôk schlån, dat de v ûr dôt liggen blifst.« Un dåmet schlôch se up em los dattet hûs bäwt. Då krêj dat unner ÿrtschken met êns bêne un lêp wattet löpen kunn; ÿver knapp was hê ûte d ÿr, då schrêj ôk all ûr lütt jüngeken in de wêj, dat hadden de unnerärtschken schwinn wedder bracht.